Marion Dedić, rođena (1976) u Nemačkoj. Diplomirala je na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, odsek slikarstvo. Član ULUS-a od 2009. godine. U statusu je samostalnog umetnika. Realizovala je četrnaest samostalnih izložbi i učestvovala na višebrojnim grupnim izložbama u zemlji i šire. Živi i radi u Grockoj, Beograd.
2016.
Prva nagrada za crtež – XIV Međunarodna izložba Žene slikari, Centar za kulturu Majdanpek
Pohvala umetničkog saveta za crtež – HHIII Jesenji likovni salon, Velika Plana
2013.
Pohvala umetničkog žirija za digital art – HI Međunarodna izložba Žene slikari, Centar za kulturu Majdanpek
Obličja
Doživljaj dodira preplavljuje posmatrača pri pogledu na crteže i obličja koja Marion Dedić predano obrađuje i iznova im se vraća duže od decenije. Pored kontinuiteta stvaralačkog procesa, u svakom novom radu očituje se dalja likovna razrada i nadrastanje osnovne teme.
Plastičnost prikaza dolazi spontano i prirodno; početni impuls i neposredni motiv delom je u pojavnom – u interakciji vizuelnog i taktilnog – izgledu i privlačnoj mekoći životinjske forme, odnosno njenog krzna. Od polaznog istraživačkog rada i više odabranih „modela“, izdvojio se motiv psa koji, likovno obrađen, stiče novu realnost. Preobražaj figuralnog motiva, koji je vremenom preuzeo ulogu objekta, postignut je postupnom umetničkom razradom. Figuralni objekat gubi anatomiju i postaje prostor likovne igre, linijom tkanih površina u krupnom kadru na belini papira.
Nosilac likovnog izraza je krzneno obličje, asocijativna organska forma koja se giba, diše i kreće unutar šara i fleka koje i nadalje prepoznajemo, ili osećamo, kao deo nečeg usnulog i živog… Obličja su rasterećena od forme, ali i simboličkog značenja, ispoljavajući se u izražajnoj taktilnosti, koja fascinira posmatrača.
Radovi su izvedeni različitim crtačkim materijalima i postupcima na papiru, kao i njihovim kombinovanjem. U zavisnosti od likovnosti traženog izraza, zastupljeni su pastel, olovka, akril, tuš… Potezi i linijski tokovi tkani su nizanjem, a svojim ritmom i pravcima kretanja variraju likovni izraz od laganog i prozračnog, do gustog i impulsivnog. Razlaganje predstave i svođenje na likovne činioce očituje se u postupnom raslojavanju i sve izraženijoj monohromiji, gde je upotreba boje svedena i retka. Organski oblici crteža su sada manje fragment i nagoveštaj, a više ekspresivni prikaz krznene forme koja privlači čulnu pažnju. Veština tog likovnog tkanja u vibrantnim prepletima svedoči o autorki kao zreloj umetnici, ali i njenom radu koji donosi kvalitativnu novinu na domaću likovnu scenu. Obličja su sve više stvarna, živa i kao
usnula, nesvesna pogleda; ona su ranjivo izložena, istovremeno usamljena i puna poverenja u našu diskreciju posmatrača. Marion Dedić otvara vrata novoj likovnoj stvarnosti – doživljajnoj nadrealnosti realnog. Senzualnost crteža koja verno predstavlja životnost krzna poziva na dodir, koketira, otvarajući temu erosa i neizbežnog tanatosa. Prirodno poput disanja, ali obezličeno, svedeno na obličje, toplo klupko života pulsira pred našim očima; otvoreno za različita tumačenja, odviklom oku posmatrača pruža primarno uživanje u umetničkom likovnom delu.
Zorica Atić, dipl. istoričar umetnosti i kustos
