SYLVIA KOVJENIĆ rođena je 1976. godine u Njukaslu (Newcastle), Južnoafrička Republika. Živi i radi u Beogradu.
2004. je diplomirala na Fakultetu primenjenih umetnosti i dizajna u Beogradu, smer zidno slikarstvo, odsek konzervacija-restauracija.
Nakon diplomiranja od 2004 – 2006. godine odlazi u Nemačku gde provodi neko vreme kao gostujući student na Umetničkoj akademiji u Diseldorfu (Kunstakademie Düsseldorf). Član je ULUPUDS-a od 2005. godine sa statusom samostalnog umetnika.
Izložba pod nazivom CITY. I FIND THE BEAUTY IN SILVER kojom se predstavlja u Galeriji Meander u Apatinu je njena 19. samostalna izložba. Učestvovala je na više od 50 grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu.
e-mail: sylvia.kovjenic@yahoo.com
CITY. I FIND THE BEAUTY IN SILVER
“ Ali, geometrija – na tradicionalni način mišljenja – skoro uvek jeste simbolički poredak razuma i dekorativni poredak ambijenta ”
U dugogodišnjem kontinuiranom likovnom stvaralaštvu slikarke Sylvie Kovjenić primećuje se osim duboke posvećenosti i ličnog umetničkog rasta konstantna opredeljenost umetnice da kroz apstraktno izražavanje iskaže stav, svoju percepciju stvarnosti ali i bogatstvo unutrašnjeg života. U tom sada već pozamašnom opusu, u formalnom smislu, umetnica je najbliža geometrijskoj apstrakciji, bez obzira kojim tehnikama se služi u procesu stvaranja / omiljene akrilne boje i paste, uljane boje, kombinovani materijali ili aplikacije trodimenzionalnih objekata. /
Prateći stvaralaštvo ove umetnice jasno je da ona veliki deo inspiracije crpi iz gradskog okruženja, koristeći simboličke asocijacije objekata arhitekture, urbanizma, industrijskih postrojenja i slično. Nazivi izložbi po ciklusima često asociraju na kompleksne sadržaje ili neke karakteristike urbanih celina koje podrazumevaju konglomerat živih zbivanja u metropolama, centrima savremene civilizacije sa postojećim, zatečenim ili novim tehnologijama i pored složenog , brzog i naizgled haotičnog života modernih gradova, Sylvia Kovjenić, svojom interpretacijom stvarnosti predočava posve osobenu “drugačiju “ realnost koja je produkt nataloženog iskustva, bogatstva duhovnog bića i jedinstvenog senzibiliteta same autorke.
Na radovima S.Kovjenić dominira jasan i pregledan poredak stvari-elemenata u okviru celine kompozicije, što se uočava u odnosima i pratećim ritmovima datih formi koje tretira uglavnom neutralnim nijansama pastelnih “light boja” . Namerno isticanje svetlosti – senki kao svojevrsno zračenje pulsirajućeg velegrada, umetnica postiže nanošenjem srebrne boje – paste, diskretno tonirane u flah ili reljefnijem
nanosu, potencirajući duhovnu supremaciju centralne beline svakog rada. Ta plošna belina, okosnica dešavanja svih radova na papiru S.Kovjenić, koju uokviruju, dele ili linearno prate ostali elementi slike, predstavlja suštu intimu umetnice. Kako se lični duhovni i emotivni prostor menja periodično i sami radovi precizno beleže ove promene, poput nekog seizmografa. Tako se u seriji radova na papiru, dimenzija 85x57cm, radjenih kombinovanom tehnikom iz 2018.godine uočava transparentna-fluidna otvorenost centralnog prostora kojeg po obodima linearno ritmički ili stremljenjem u visinu prate ostali geometrijski elementi dopuštajući nam utisak jednostavne nesputane otvorenosti i slobode.
Već u narednim radovima iz 2019.godine, situacija se menja, u korist intenzivnijih, snažnijih emocija koje će iznedriti složenije, kompleksnije forme u samom središtu slike sa dominantnim linearnim prepletima jakih kolorističkih naboja. Ova promena će se odraziti i u seriji radova manjeg formata, radjenih uljem na papiru nastalih takođe u ovoj godini. Pomenuti radovi manjih dimenzija sklapaju dužu instalaciju na kojoj se linearno horizontalnim položajima crvenih, plavih i zagasito crvenih elemenata ritmički sugeriše kretanje. Na tom neizvesnom putu po belini prostora, u odredjenim intervalima javljaju se vertikalni detalji, simbolički segmenti prirode, potencirajući ritam. Ceo sled kretanja koji se uspinje i pada, sve vreme podržava i prati neizostavna potporna srebrna traka, derivat većih površina iz prethodnog ciklusa. Ta srebrna konstanta je trag i simbol duhovnog i estetskog sa zadatkom da „ hladi i umiruje “ ustalasane emocije provocirane činjenicama
svakodnevne rutine.Ona je intimni pokušaj normalizacije i lični čin preoblikovanja haotičnog i agresivnog sveta u kome živimo.
Baš kao i u realnom životu punom uspona i padova, teče konsekventna likovna misao Sylvie Kovjenić, bez velikih i dramatičnih promena. Njeni radovi istančanog senzibiliteta osvajaju prefinjenošću i lepotom.Tokovi i promene u okviru kompletnog stvaralaštva su uočljivi, racionalizovani i uredjeni. Sofisticirana kontrola emocija i primat dat duhovnoj dimenziji, prednost je apstraktnog likovnog izražavanja a koji
neguje , razvija i unapredjuje beogradska umetnica Sylvia Kovjenić. U to se možemo uveriti i na ovoj izložbi.
Ivona Rajačić Barandovski, istoričar umetnosti
