“ Potreba se definiše kao „stanje fiziološkog, psihološkog ili socijalnog nedostatka neophodnog za funkcionisanje organizma, kao i težnja da se nezadovoljavajuće stanje prevaziđe dostizanjem odgovarajućeg cilja“1 . Čest uzrok ovih nedostataka je okruženje, koje je centralni motiv u slikarstvu Sandre Ninić. Koristeći kolažne sklopove predela i figura, autorka stvara dve vrste prostornog prikaza – urbani i ruralni pejzaž. Oni su, pored prikazanih motiva, dodatno sugerisani naslovima poput „Peške na pijac“ i „Muvanje kroz pustinju“. Pored topografskog dualiteta, u ovoj seriji slika javljaju se i motivi multikulturalnosti, uvedeni kroz prikaze ljudi daleko-istočnih ili tropskih krajeva, kao i feministički elementi, koji su najjasniji u slikama poput „Femme“, „Rekreativno plašćenje“ i „Četiri Gracije“. Raznovrsnost i raznorodnost tema biva propraćena odabirom kolaža tj. kolažne slike, koja, prema rečima autorke, sugeriše „višestruku prirodu ljudskih iskustava“.
U vorholovskom duhu, Nemanja Petrić biva uzdržan od davanja suda o društvu današnjice. Njegovo slikarstvo služi kao ogledalo. Ono je skoro pa indiferentno prema svetu; tu je samo kako bi dokumentovalo. Ipak, potpuna „ogledalska slika“, ili potpuni odraz savremenosti biva narušen odabirom tema autora. Tu se stvara mala pukotina na ogledalu, koja predstavlja onaj subjektivni, stvaralački pristup/potrebu. Ona je pokazatelj slikarevog uvezivanja tema, ličnosti, simbola, motiva i vremena. Dakle, autor ipak ne biva samo pasivni pokazatelj društvenog stanja današnjice i njegovih mehanizama, već se trudi da, kroz dozu humora, ublaži ili anestezira socijalnu bol…. “
– deo teksta iz kataloga /autor Jovan Ðordjević
